تفاوت گیتار الکتریک و گیتار کلاسیک

گیتار یکی از پرطرفدارترین سازها در بین مردم علی الخصوص جوانان و نوجوانان می باشد. فرقی نمی کند گیتار کلاسیک یا فلامنکو، گیتار الکتریک، گیتار آکوستیک و … این ساز همیشه در بین همه طرفدار بسیاری دارد. در محافل و مجالس، اجراهای بزرگ یا حتی کوچک، تک نوازی در تنهایی یا جمع های دو نفره و …. ساز گیتار همیشه می تواند جای خود را در هرجایی از دنیای موسیقی پیدا می کند. اما سوال اصلی که عموم هنرجویان در ابتدای یادگیری و آموزش هر مدل گیتار می پرسند این است که گیتار کلاسیک بهتر است یا گیتار الکتریک؟ برای یادگیری هرکدام نیاز است که ابتدا دیگری را کامل یاد گرفت؟ کدام یک از مدل های گیتار برای نوازندگی بهتر است؟ در این مقاله به شکلی کامل در مورد این موضوع مهم صحبت خواهیم نمود و تفاوت دو گیتار پر طرفدار کلاسیک و الکتریک صحبت می کنیم. همچنین با توجه به بودجه ی مورد نظر میتوانید خرید گیتار کلاسیک یا گیتار الکتریک را در این مقاله بررسی کنید.

بیشتر بخوانید: تاریخچه ی گیتار الکتریک

شکل ظاهری کلی

در ابتدا اولین تفاوتی که صرف نظر از مشخصات فنی و جنس صدا به چشم میخورد، شکل ظاهری و ابعاد این دو ساز می باشد. گیتار الکتریک عموما در اشکال و طرح های مختلفی دیده می شود؛ اما تمامی طرح ها دارای یک نقطه ی مشترک هستند : “تمامی گیتارهای الکتریک ضخامت و قطر بدنه شان همواره نازک تر و کمتر از گیتارهای کلاسیک بوده اما از نظر وزنی تقریبا دو برابر گیتار کلاسیک هستند.” اتصال دسته به بدنه، چیدمان گوشی های کوک، نوع رنگ و محافظ بدنه، جنس چوب بکار رفته و صنعت و ساختما هرکدام از این دو ساز تفاوت بسیار زیادی باهم دارند و در یک نگاه اجمالی به این دو مدل گیتار، میتوان این تفاوت ها را متوجه شد.

تولید صدا

گیتار کلاسیک دارای کاسه ی رزونانسی می باشد. ارتعاشی که از لرزش سیم ها ایجاد می شود، توسط کاسه و پل هایی که داخل کاسه قرار دارند به سمت بیرون پرتاب می شوند. بسته به اینکه جنس کاسه، صفحه ی رویی و کلاف های کناری گیتار از چه جنسی باشد، نوا و جنس صدای گیتار میتواند متفاوت باشد. به همین دلیل گیتار کلاسیک و گیتار فلامنکو برای تولید صدا نیازی به تقویت کننده ی صدا (پیکاپ) ندارد. اما گیتار الکتریک بخاطر نداشتن کاسه رزونانسی و پُر بودن بدنه، برای شنیده شدن صدای این ساز حتما باید پیکاپ یا همان تقویت کننده ی صدا را داشته باشد (که عموما دارند). صدای گیتار الکتریک به خودی خود (بدون اتصال به آمپلی فایر و افکت) صدای بسیار کمی دارد و صدای آن شبیه به صدای ساز سه تار است. اما برای شنیده شدن صدای آن (در اشکال مختلف) باید با استفاده از یک کابل که یک طرف آن به گیتار و طرف دیگر به آمپلی فایر و بلندگو متصل می شود اقدام نمود.

در نظر داشته باشید که صدای خام گیتار الکتریک هنگامی که به آمپلی فایر متصل است کاملا مانند صدای سازهای دیگر ساده و آرام است و صدای خشنی که عموما گیتار الکتریک را با آن می شناسند، با دستکاری در افکت و سیستم پخش صدا می باشد. گیتار الکتریک به خودی خود صدایی لطیف و آرام دارد.

جنس سیم ها

سه سیم پایین گیتار کلاسیک عموما از جنس نایلون و سه سیم بالا که فنر پیچ هستند از دم اسب ساخته می شوند. دیده می شود که تعداد انگشت شماری از سیم های گیتار کلاسیک که گران قیمت هستند، دست ساز بوده و از جنس روده های طبیعی ساخته می شوند. اما سیم های گیتار الکتریک تماما از فلز ساخته می شود و تفاوت در فلز آنهاست. بسیاری از سیم های گیتار الکتریک از جنس فولاد ضد زنگ، نیکل و یا آلیاژی از آهن می باشند؛ سه سیم بالای گیتار الکتریک مانند گیتار کلاسیک فنر پیچ بوده و هسته ی آنها نیز مانند سه سیم پایینی، فولادی می باشد.

تقریبا ۹۹% گیتارهای کلاسیک تولید شده شش سیم بوده و کم دیده می شود که بیشتر از شش سیم داشته باشند. اما گیتارهای الکتریکی از شش سیم شروع شده و دیده می شود که تا ۱۱ سیم نیز دارند! یکی از تفاوت های جالب در بین این دو گیتار دیده میشود، تمامی سیم های گیتار الکتریک از پایین به بالا ضخامتشان به شکل پیوسته افزایش می یابد؛ اما در گیتار کلاسیک سه سیم پایین ضخامتشان به ترتیب افزایش می یابد و سپس سه سیم فنری دوباره از خیلی نازک به قطور چیده می شوند.

در کل سیم های گیتار کلاسیک نرم تر از سیم های گیتار الکتریک می باشد و علت فلزی بودن سیم ها، ایجاد نیروی الکترومغناطیسی بر روی پیکاپ ها می باشد تا فرکانس ها و ارتعاشات ایجاد شده، در پیکاپ ها پردازش و در نهایت به خروجی گیتار منتقل شود. آیا می توان سیم گیتار الکتریک را بر روی گیتار کلاسیک سوار کرد؟ این کار امکان پذیر است اما پس از مدتی ساز مورد نظر صد در صد آسیب خواهد دید. پس پیشنهاد میکنیم این کار را انجام ندهید.

دسته و صفحه ی انگشت گذاری

گیتار کلاسیک نسبت به گیتار الکتریک دسته ای کوتاه تر اما پهن تر دارد. عموما گیتارهای کلاسیک بین ۱۸ تا ۲۰ فرت دارند و در دو مدل کات وی و یا ساده تولید می شوند. دسترسی به فرت های ۱۴ به بعد در گیتارهای کلاسیک که کات وی هستند راحت تر بوده و برای سولو نوازی بسیار مناسب هستند. اما گیتارهای الکتریک عموما بین ۲۱ تا ۲۴ فرت می باشند (گاها دیده می شود که دسته ی گیتار الکتریک تا ۳۲ فرت نیز ساخته می شود که اصولا این مدل گیتارها سفارشی هستند و بصورت عمومی برای فروش وجود ندارند).

پهنای صفحه ی انگشت گذاری (فرت بورد) گیتار الکتریک بسیار کمتر از گیتار کلاسیک بوده و فاصله ی سیم ها از یکدیگر بسیار کمتر می باشد. همچنین فرت بورد در گیتار الکتریک عموما دارای قوس و انحنای نسبتا قابل توجهی می باشد. اما در گیتار کلاسیک بخاطر ضخامت و قطر سیم ها و میزان ارتعاششان، دسته ی ساز پهن تر و دارای قوس بسیار کم (تقریبا صاف و تخت) می باشد. همچنین دسته ی گیتار کلاسیک بخاطر پهن بودن صفحه ی انگشت گذاری قطور تر از گیتار الکتریک می باشد. صفحه ی انگشت گذاری در گیتار کلاسیک عموما از جنس چوب رُزوود و یا آبنوس می باشد اما در گیتار الکتریک غیر از این دو چوب ممکن است از چوب افرا، پائوچو و … نیز استفاده شود.

پل گذاری و خرک

در گیتار کلاسیک خرک و پل کاملا ثابت است و این امر در تمامی گیتارهای کلاسیک بدون استثنا دیده می شود. اما گیتارهای الکتریک بسته به نیاز نوازنده می تواند خرک ثابت و یا متحرک داشته باشد. یکی از دلایل ساخت گیتار الکتریک نیز ایجاد تغییر در سیستم پل گذاری و خرک بوده تا نوازنده دسترسی راحت تری برای اجرای تکنیک ها داشته باشد.

آموزش و یادگیری

عموم مردم بر این باور هستند که برای نوازندگی گیتار الکتریک، لازم است که نوازنده حتما ساز گیتار کلاسیک را فرا گرفته باشد. این باور کاملا اشتباه بوده و هیچ یک از این دو ساز، پیش نیاز دیگری نمی باشد. شاید در صورت آموختن هرکدام، نوازندگی و آموزش دیگری راحت تر باشد اما لازم و ضروری نیست. مدت زمان یادگیری هر دو ساز تقریبا یکسان می باشد و اگر نوازنده ای بخواهد به صورت حرفه ای هریک از این دو ساز را بنوازد، حداقل برای هرکدام باید ۴ الی ۵ سال زمان بگذارد و تمرین مداوم و پیوسته داشته باشد. تکنیک هایی که در گیتار کلاسیک استفاده می شوند عموما در گیتار الکتریک نیز کاربرد دارند. مِتُدهای آموزشی در گیتار کلاسیک عموما قطعات کلاسیک و فلامنکو و در گیتار الکتریک قطعات مختلف از موسیقی جز و بلوز و راک می باشد.

نوازندگی با ساز گیتار کلاسیک عموما با انگشتان دست انجام می شود و بسیاری از نوازنده های این ساز، نیازی به استفاده از پیک یا همان مضراب ندارند. اما در گیتار الکتریک به خاطر تفاوت در استایل نوازندگی، تقریبا تمامی نوازنده های این ساز از مضرا یا همان پیک استفاده می کنند و در مواردی نادر، با استفاده از انگشتان نیز نوازندگی می کنند. گیتار الکتریک را عموما برای سبک هایی مانند بلوز، کانتری، جز، راک، متال و فانک و … استفاده می کنند. اما گیتار کلاسیک بیشتر در قطعات کلاسیک و فلامنکو و پاپ و r&b دیده می شود.

لوازم جانبی مورد نیاز

گیتار کلاسیک را می توان جزو سازهایی دانست که برای نواختن نیاز به هیچ وسیله ی جانبی ندارد و تنها موارد مصرفی مانند سیم و کیف برای این ساز کفایت می کند. لوازم جانبی گیتار کلاسیک تنوع زیادی در انواع و اقسام سیم ها دارد که شما با مشاوره گرفتن از استاد خود و یا کارشناسان سازباز، می توانید بهترین لوازم مورد نظر خود را خریداری کنید. اما برای نواختن گیتار الکتریک، جدای از خود ساز باید آمپلی فایر و افکت و مضراب را نیز تهیه کرد و تا میزان قابل توجهی برای تهیه ی این ساز باید هزینه نمود. اما همین تفاوت باعث می شود که بتوان از گیتار الکتریک صداهایی متفاوت و مختلف تولید کرد. میزان تنوع در لوازم جانبی گیتار الکتریک زیاد می باشد و می توان گفت که برای هر سلیقه ای، آمپلی فایر، دستگاه افکت، سیم، استرپ (بند گیتار)، مضراب، پایه، پیکاپ و … وجود دارد. در واقع قیمت گیتار الکتریک و مقدار هزینه‌ای که برای این ساز پرداخت می‌شود عموما بیشتر از گیتار کلاسیک می باشد.

سخن آخر

تفاوت کلی در بخش های مختلف از این دو ساز پر طرفدار را خواندیم. مهم نیست که ساز انتخابی شما کدام است؛ نکته ی حائز اهمیت این است که شما با نوازندگی هر سازی بتوانید احساسات خود را نشان دهید و قطعات زیبا و جدیدی را خلق کنید. برای خرید گیتار و تهیه ی ساز، با کارشناسان مجموعه ی سازباز در ارتباط باشید و از مشاوره ی ۲۴ ساعته و رایگان مجموعه بهره مند شوید.