موسیقی راک از اوایل دهه ۶۰ میلادی رشد خود را آغاز نمود. گروه ها و آرتیست های بسیاری از پیشگامان و بنیانگذاران این سبک از موسیقی هستند؛ یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین گروه ها در سبک راک گروه افسانه ای کویین می باشد. فردی مرکوری را به عنوان اسطوره راک میشناسند و تا به امروز، کسی نتوانسته به قدرت و بازه سوتی این شخص خوانندگی انجام دهد. آهنگ ها و قطعات گروه کویین به شکلی تنظیم شدند که مختص صدای فردی بوده و شاید تا ابد کسی نتواند به زیبایی آنها این قطعات را اجرا کند. از معروف ترین قطعات این گروه می توان به Bohemian Rhapsody و The Show Must Go On اشاره کرد.
بیشتر بخوانید : چایکوفسکی نابغه موسیقی رمانتیک
تولد فردی مرکوری
مرکوری در ۵ سپتامبر ۱۹۴۶ در زنگبار تانزانیا متولد شد. پدر و مادر مرکوری، بومی و جر بلسارا نام داشتند که پیرو آیین زرتشت بودند و اجداد آنها از ایران آمده بودند. والدین مرکوری پس از ازدواج به زنگبار تانزانیا نقل مکان کردند و پدر او بومی، به عنوان صندوق دار اداره مستعمراتی بریتانیا مشغول به کار شد. این خانواده به همراه پرستار بچه و سایر کارگران خانگی خود، زندگی نسبتاً مرفهی داشتند. خواهر مرکوری کشمیرا نام داشت و در سال ۱۹۵۲ به دنیا آمد.
کودکی فردی
پدر فردریک به عنوان تحویلدار دادگاه عالی، در استخدام دولت بریتانیا بود. یک سال بعد خانواده او به هندوستان مهاجرت کردند. موقعیت شغلی پدر فردی و مسافرت‌های پی در پی آنها پدر و مادر مرکوری در سن ۸ سالگی، او را به یک مدرسه شبانه روزی در بمبئی هند فرستادند تا بدین صورت به ثبات و استحکام شخصیت او لطمه‌ای وارد نیاید. او گاه تا دو سه سال والدینش را نمی‌دید.
فردی در آنجا به آموزش پیانو پرداخت و اوقات فراغت خود را با عمه و مادربزرگش سپری میکرد. در اینجا بود که نام او نزد دوستان و سپس نزدخانواده‌اش از فردریک به فردی تبدیل شد و همین‌جا بود که معلّمانش متوجه استعداد عجیب او در موسیقی شدند. فردی کلاسهای پیانو را با جدیت و علاقه فراوان دنبال میکرد. طولی نکشید که او به همراه چند نفر از دوستانش، اولین گروه موسیقی خود با نام هکتیکس (Hectics) را در سال ۱۹۵۸ تشکیل داد.
خانواده مرکوری به دنبال انقلابی خونین زنگبار در سال ۱۹۶۴، به لندن گریختند. مرکوری در کالج هنر Ealing حضور یافت و با تعدادی از نوازندگان دوست شد. مرکوری در سال ۱۹۶۹، به عنوان خواننده اصلی وارد یک گروه موسیقی شد. او قبل از پیوستن به هم گروهی های آینده خود در کوئین، با چند گروه دیگر به اجرا پرداخت.
تشکیل گروه کویین
در سال ۱۹۷۰ فردی مرکوری، راجر تیلر،برایان می و دوست دیگری به نام مایک گروز، «گروه کوئین» (به انگلیسی: Queen به معنای «ملکه») را تشکیل دادند. اسم گروه پیشنهاد فردی بود.آنها در سال ۱۹۷۱ با جان دیکن بیسیست ملاقات کردند. این گروه چهار نفره که مرکوری نام آن را کوئین نهاده بود، در ماه ژوئن اولین کنسرت خود را اجرا کردند.
کوئین در سال ۱۹۷۳، اولین آلبوم خود را با عنوان Queen منتشر کرد. آنها به سرعت آلبوم دوم خود را با نام Queen II در سال ۱۹۷۴ منتشر نمودند که در مدت بیش از یک ماه ضبط شد. این آلبوم شامل تک آهنگ “Seven Seas of Rhye” نیز بود. مرکوری از ژانرهای وسیعی در ترانه سرایی خود استفاده می کرد که برخی از آن ها شامل راکی بلی، پراگرسیو راک، هوی متال، گاسپل و دیسکو بودند. هارمونی های مرکوری بسیار پیچیده بودند و برای نوشتن آنها از علامت های کلید مختلف استفاده می کرد.
با این حال موسیقی کوئین تنها با سومین آلبوم آنها با نام ” Sheer Heart Attack” (حمله قلبی محض) که در سال ۱۹۷۴ منتشر شد، مورد توجه واقع شد. در اوایل قرن ۲۱ میلادی گروه کویین به عنوان دومین گروه پیشتاز موسیقی پس از بیتل ها در هزار سال اخیر انتخاب شدند همچنین تک‌آهنگ Bohemian Rhapsody نیز به‌عنوان آهنگ منتخب هزاره انتخاب گردید.
بیشتر بخوانید : هانس زیمر نابغه موسیقی قرن
زندگی شخصی
مرکوری علاوه بر استعدادهایی که در خوانندگی و ترانه سرایی داشت، یک مجری ماهر هم بود. وی سبک اجرایی بسیار نمایشی از خود نشان می داد که همیشه با مشارکت گسترده ای از سوی حضار همراه می شد. او می دانست که چگونه مخاطبان را سرگرم کند و چگونه با آنها ارتباط برقرار کند. او دوست داشت که لباس های تنگ بپوشد (لباس های وی اغلب اسپندکس چرمی بودند) و با راه رفتن به دور صحنه، طرفدارانش را برای پیوستن به خود تشویق کند.
مرکوری از این هنر استفاده کرد و در طراحی های هنری بسیاری از آلبوم های گروه بسیار فعال بود. مرکوری سبک زندگی فاخری داشت. او عاشق شامپاین بود و دوست داشت که کلکسیونی از کارهای هنری داشته باشد. وی یک بار بیش از ۴۰۰۰۰۰ دلار برای یک مجموعه از نقاشی های دستی چینی هزینه کرد. مرکوری عاشق میهمانی هم بود و جشن های مفصلی برپا می کرد. او برای یک جشن تولد، گروهی از دوستانش را به جزیره ایبیزا در اسپانیا برد که با آتش بازی و رقص فلامنکو همراه بود.
مرکوری تا سال ۱۹۸۹ تا حد زیادی از زندگی عمومی عقب نشینی کرد. وی آلبوم بعدی کوئین با نام Innuendo 1991 را تبلیغ نکرد و شایعاتی درباره بیماری اش پخش شد. مرکوری تا قبل از مرگ در استودیو به همراه هم گروهی های خود کار می کرد. آخرین آلبوم گروه در سال ۱۹۹۵ با نام “Made In Heaven” (ساخت بهشت)، منتشر شد. این مجموعه از اجراهای آخر مرکوری فراموش نشدنی بود و به بالای چارت های موسیقی بریتانیا رسید.
مرگ فردی مرکوری و آخرین ترانه
او در سال‌های آخر، با وجودآگاهی از مرگ زودرس خویش، به یادماندنی ترین کارهایش را خلق کرد. آهنگ Mother Love آخرین آهنگی است که فردی مرکوری ساخت و آن را خواند. او در اواسط ضبط این آهنگ از دنیا رفت، به همین دلیل در بخش های پایانی آهنگ بجای صدای فردی، صدای Brian May گیتاریست را می شنویم. این آهنگ دقیقا صدای یک روز قبل از مرگش می باشد.
دقیقا در همین روز یعنی ۲۳ نوامبر ۱۹۹۱، بیانیه ای منتشر کرد: “من میخوام تایید کنم که نتیجه ی آزمایش HIV من مثبت بوده است و مبتلا به ایدز هستم. احساس کردم که کار درست این است که برای حفظ حریم خصوصی خود و اطرافیانم، این قضیه تا به امروز مخفی باشد. با این حال، اکنون زمان آن فرا رسیده است که دوستان و طرفداران من در سراسر جهان حقیقت را بدانند و امیدوارم که همه افراد در سراسر جهان به من و پزشکانم در مبارزه با این بیماری وحشتناک ملحق شوند.
راجر تیلور، دوست دیرین و هم گروه مرکوری، دیدگاه مثبتی در مورد تصمیم مرکوری برای خصوصی نگه داشتن بیماری اش داشت. تیلور بر اساس گزارش Entertainment Weekly گفته بود: “مرکوری نمی خواست که مورد ترحم و کنجکاوی واقع شود و کرکس ها دایما بالای سرش بچرخند.” به این ترتیب دنیای راک و موسیقی در غم از دست دادن یکی از ماهرترین و جذاب ترین مجری های خود عزادار شد.
در آوریل سال ۱۹۹۲ کنسرتی برای گرامیداشت یاد و ادای احترام به فردی مرکوری و آگاهی از ایدز در ورزشگاه ومبلی برگزار شد. برخی از ستارگان راک از دف لپارد گرفته تا التون جان، برای یادبود مرکوری و پیشبرد مبارزه با بیماری ایدز که جان او را گرفته بود، برنامه اجرا کردند. در همان سال، بوهمین راپسودی (Bohemian Rhapsody) فیلمی که زندگی مرکوری و گروه کوئین را در طی سال های ۷۰ تا ۹۰ به تصویر می کشید، ساخته شد و جذابیت بی انتهای خود را به نمایش گذاشت.